Ήταν Δεκέμβριος του 1980 όταν μια μικρή παρέα συναγωνιστών με μπροστάρη τον Αρχηγό μας έβγαλε ένα μικρό 16σελιδο περιοδικό που ονομαζόταν ΧΡΥΣΉ ΑΥΓΉ και μοιραζόταν από χέρι σε χέρι.
Όλοι πίστευαν πως η λιτή αυτή έκδοση ήταν προκλητική και χωρίς καμία προοπτική. Η Χ.Α άρχισε να παίρνει σύντομα όμως σάρκα και οστά σαν Κίνημα Ιδεολογικό και πολιτικό. Κατ'ουσιαν το 1993 με πρώτη επίσημη πολιτική εμφάνιση στις ευρωεκλογές του 1994. Συλλογίζομαι με έντονα συναισθήματα ότι σήμερα μετά από 40 χρόνια τα πλέον ζωντανά κύτταρα της Χ.Α τον Δεκέμβριο του 1980 ήταν είτε αγγενητοι είτε βρέφη (όπως εγώ,όπως και πολλοί άλλοι άξιοι συναγωνιστες).
Αυτό όμως είναι και το σημαντικό γιατί δείχνει πως τα Ιδεολογικά κινήματα είναι μοιραίο να έχουν πρωτοπόρους τους Νέους,που από την φύση τους είναι παρορμητικοί, ανιδιοτελείς και πάνω από όλα Αγνοί. Τους νέους που δεν έχουν λυγίσει ακόμα από την σκοπιμότητα. Δίπλα τους βέβαια υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα και εκείνοι που δεν τους έχει αγγίζει το πέρασμα του χρόνου,όπως επίσης και αρκετοί που για τους δικούς τους λόγους δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή,αλλά είναι παρόντες στην μάχη που δίνουμε.
Υπάρχουν φυσικά και πολλοί που κουράστηκαν στον δρόμο...Ίσως γιατί περίμεναν κάποιο θαύμα...που δεν έγινε.
Ίσως γιατί δεν κατάλαβαν πως το μεγαλύτερο θαύμα είναι η δύναμη της θέλησης και το να μείνεις Πιστός στην Ιδέα ενάντια σε κάθε συνθήκη,σε κάθε περίσταση,σε κάθε χλεύη και δίωξη από τους ισχυρούς του κατεστημένου και τους παρατρεχαμενους τους.
Ίσως πάλι λιποτάκτησαν γιατί δεν άντεξαν στην σκληρή και απάνθρωπη ζωή που τους στέρησε την κατανόηση πως η "Ιθάκη " είναι το ταξίδι.
Είναι άσχημο για αυτούς που λησμόνησαν και έχασαν τη φλογερή τους νιότη και άδικο για εμάς που μας επιτίθενται και μας κατακρίνουν επειδή συνεχιζουμε να παραμένουμε Πιστοί ενάντια στην φθορά των ψυχών μας που προσπαθεί να φέρει ο χρόνος και ο φόβος εξακολουθώντας να λέμε και σημερα αυτά που λέγαμε χθες. Περάσαμε δια πυρός και σιδήρου,περάσαμε μέσα από συμπληγάδες,περάσαμε από την Σκύλλα και την Χάρυβδη που προσπάθησαν να μας διαλύσουν να μας κατασπαράξουν.
Ζήσαμε χαρές, συγκινήσεις,λύπες απογοητεύσεις και δεθηκαμε με ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Νιώσαμε την απώλεια των αδικοχαμένων αδελφών συναγωνιστών μας που δολοφονήθηκαν από ένα σάπιο πολιτικό κατεστημένο και θρηνήσαμε.. Ζήσαμε την απαξίωση και την απομόνωση από τον περίγυρο και το σύνολο.
Στερηθηκαμε τον Αρχηγό και τους συναγωνιστες μας που φυλακίστηκαν για τις Ιδέες τους,και σήμερα εν έτη 2020 ξαναζούμε το ίδιο έργο σε επανάληψη με μια στημένη δική παρωδία. 40 χρόνια μια στιγμή μέσα στον Ιστορικό χρόνο,μια στιγμή σημαδεμένη από την Μοίρα,μια στιγμή που δείχνει πως αυτό που μετρά πάνω και πρώτα απ'όλα είναι η θέληση και οι Ιδέες και όσο υπάρχουν άνθρωποι ζωντανοί, υπερήφανοι, ασυμβίβαστοι να τις υπηρετούν οι Ιδέες δεν Πεθαίνουν.
Ζήτω η Χ.Α. Ζήτω η Νίκη.
Κ.Γ.Γ
