Σε εποχές σαν αυτή, οφείλουμε να μιμηθούμε τον Οδυσσέα και να δεθούμε αυτοβούλως στο κατάρτι της Πίστης.

Αν δεν αντέχουμε να στεκόμαστε και να ακούμε,οφείλουμε να κλείσουμε τα αυτιά των συντρόφων μας και εκεί δεμενοι να προχωράμε κόντρα στους ανέμους και τα κύματα ενός κόσμου που κατρακυλάει στην άβυσσο.

Αν δεν ξέρει κάποιος και δεν ζητά να μάθει αλλά βασίζεται σε ότι του σερβίρουν τα ΜΜΕ και στον τόπο του συρμού και του παραλογισμού θα νομίζει ότι προσγειώθηκε ανάλογα με την φαντασία και τον ρεαλισμό που τον διακατέχει ή σε μια χώρα Ελεύθερη δημιουργική ή σε μια χώρα που βρίσκεται έμπροσθεν στις πύλες της Κολάσεως.

Η καθημερινοτητα βέβαια δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή όπου το φαίνεσθαι καταβροχθίζει το είναι,το είδωλο καμωνεται τη σάρκα και τα οστα. Η πολυτελής ιδέα φυγαδεύει τις σκιές,που κινούνται πίσω της. Πόσο γενναίοι είμαστε;πόσο μπορούμε να αντεξουμε το βάρος μιας αλήθειας που η Θεία Πρόνοια απέθεσε στις πλάτες μας μέσα στον ορυμαγδο του σκότους και της απάτης; Πόσο αντέχουμε να λέμε ΟΧΙ στις εύκολες λύσεις,στα αλεσμένα σκουπίδια,στους συμβιβασμούς; Σε εποχές σαν αυτή οφείλουμε να μιμηθούμε τον Οδυσσέα και να δεθούμε αυτοβούλως στο κατάρτι της Πίστης.

Λυγίζοντας όσο χρειάζεται για να μην σπάσουμε,περήφανοι μπρος στους άλλους και μπρος στον εαυτό μας. Σφίγγοντας τις γροθιές μας με πείσμα περίμενοντας, δουλεύοντας ενωμένοι,τραγουδώντας τον Θούριο, αναμένοντας την ώρα της Ελευθερίας. Περιμένοντας την Αυγή της Πατρίδας.

Ζήτω η Χ.Α

Ζήτω η Νίκη.

Κ.Γ.Γ